O deerhoundzie, czyli charcie szkockim, mówi się, że to arystokrata w świecie psów. O tym, że jest to jedna z najstarszych ras psów w Szkocji świadczą wczesnośredniowieczne i średniowieczne opisy tych szlachetnych chartów. Sir Walter Scott, słynny szkocki poeta, uwiecznił tę rasę w wielu swoich wierszach w XVIII wieku, a Landseer w swoich obrazach w XIX wieku.
Na pytanie, czy jest to starożytna rasa, bezpośredni potomek wilka, czy raczej celtyckiego charta i innych dużych ras, nie można udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Deerhound mógłby teoretycznie być reliktem starożytnej rasy psów, która była szeroko rozpowszechniona w Wielkiej Brytanii i dużej części Europy zachodniej jeszcze przed Celtami. Rzymskie opisy celtyckich chartów z III wieku mogą wskazywać na deerhounda.
Z szorstką, wodoodporną sierścią, przeważnie srebrzystoszarą, niebieskoszarą i ciemnoszarą, deerhound jest idealnie przystosowany do surowego klimatu brytyjskich wyżyn i doskonale przygotowany do aktywności na świeżym powietrzu. Jego widok nieuchronnie przywodzi na myśl obrazy szkockich zamków i rozległych parków otaczających majestatyczne posiadłości wiejskie. W rzeczywistości, w poprzednich wiekach, był trzymany w takim otoczeniu i wykorzystywany przez swoich, głównie książęcych, właścicieli do polowań na jelenie, łosie i sarny.
Stopniowo w XVIII wieku deerhoundy przestały brać udział w polowaniach, zostawszy zastąpionymi przez broń palną. I chociaż, jak wiele ras, chart szkocki stracił swe pierwotne przeznaczenie, nie oznacza to, że stracił swoje dostojne, urzekające cechy, które czynią z niego wspaniałego psa towarzyszącego.
WZORZEC RASY FCIWYGLĄD OGÓLNY
Przypomina szorstkowłosego charta o większych rozmiarach i mocnej kości. Budowa sugeruje unikalne połączenie szybkości, siły i wytrzymałości niezbędnej do powalenia jelenia, ale ogólnie postawa jest pełna łagodnego dostojeństwa.
GŁOWA I CZASZKA
Najszersza przy uszach, lekko zwężająca się ku oczom, kufa wyraźniej zwężająca się ku nosowi, wargi równe. Głowa długa, czaszka raczej płaska niż okrągła, z bardzo niewielkim wzniesieniem nad oczami, bez stopu. Czaszka porośnięta umiarkowanie długą sierścią, bardziej miękką niż reszta sierści. Nos lekko orli i czarny. U psów o jaśniejszym umaszczeniu preferowany czarny pysk. Wyraźne wąsy o raczej jedwabistym włosie i lekka broda.
TEMPERAMENT
Łagodny i przyjazny z natury, deerhound lubi zadowalać swojego opiekuna i być blisko niego. Cichy i łagodny, nigdy nie jest podejrzliwy, agresywny ani nerwowy. Porusza się lekko i z godnością.
OCZY
Ciemne. Zazwyczaj ciemnobrązowe lub piwne. Jasne oczy niepożądane. Umiarkowanie pełne, o łagodnym spojrzeniu w spoczynku, ale bystre, dalekie, gdy pies jest pobudzony. Czarne obwódki tęczówki.
USZY
Osadzone wysoko i w spoczynku zagięte do tyłu. W podnieceniu uniesione nad głowę, nie tracą fałdy, a w niektórych przypadkach półstojące. Czarne lub ciemne, miękkie, lśniące i w dotyku przypominające mysią sierść; im mniejsze, tym lepsze, bez długiej sierści ani frędzli. Duże, grube uszy, przylegające do głowy lub stojące są niepożądane.
KUFA
Szczęki mocne, z doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, tzn. siekacze górne ściśle zachodzą na siekacze dolne i są ustawione prostopadle do szczęki.
SZYJA
Bardzo mocna, z dobrym zasięgiem, czasami maskowanym przez grzywę. Kark bardzo wydatny w miejscu osadzenia głowy, bez podgardla.
KOŃCZYNY PRZEDNIE
Łopatki dobrze ułożone, niezbyt szeroko rozstawione. Obciążone i proste łopatki niepożądane. Kończyny przednie proste, szerokie i płaskie. Pożądane szerokie przedramię i łokieć.
TUŁÓW
Zbudowany jak u charta o większych gabarytach i większej kości. Klatka piersiowa raczej głęboka niż szeroka, niezbyt wąska i o płaskich bokach. Lędźwie dobrze wysklepione i opadające ku ogonowi. Płaska linia grzbietu niepożądana.
ZAD
Opadające, szerokie i silne biodra, szeroko rozstawione. Kończyny tylne dobrze kątowane w stawie kolanowym, o dużej długości od biodra do stawu skokowego. Kościec szeroki i płaski.
ŁAPY
Zwarte i dobrze umięśnione. Mocne pazury.
OGON
Długi, gruby u nasady, zwężający się ku dołowi i sięgający niemal do ziemi. W pozycji stojącej opadający idealnie prosto w dół lub zagięty. W ruchu uniesiony, lecz nigdy ponad linię grzbietu. Dobrze porośnięty włosem; na wierzchniej stronie gruby i szorstki, na spodniej dłuższy, a na końcu dopuszczalny delikatny frędzel. Koniec ogona zwinięty w pierścień niepożądany.
CHÓD/RUCH
Łatwy, energiczny i pewny, z długim wykrokiem.
SIERŚĆ
Kudłata, ale nie przesadna. Sierść wełnista wysoce niepożądana. Prawidłowa szata jest gęsta, przylegająca, postrzępiona; szorstka lub chropowata w dotyku. Sierść na tułowiu, szyi i zadnich łapach szorstka, jakby druciana, o długości od 8 do 10 cm; na głowie, piersi i brzuchu znacznie bardziej miękka. Niewielkie, włochate frędzle na wewnętrznej stronie przednich i tylnych kończyn.
UMASZCZENIE
Ciemnoniebiesko-szare, ciemniejsze i jaśniejsze szare lub pręgowane i żółte, piaskowo-rude lub czerwono-płowe z czarnymi znaczeniami. Biała klatka piersiowa, białe palce i delikatny biały koniec ogona są dopuszczalne, ale im mniej bieli, tym lepiej, ponieważ jest to pies jednobarwny. Biała strzałka na głowie lub biały kołnierz są niedopuszczalne. Inne umaszczenie lub kombinacja umaszczeń są niedopuszczalne.
ROZMIAR
Wysokość: psy: minimalna pożądana wysokość w kłębie 76 cm; suki: 71 cm.
Waga: psy: od 45,5 kg; suki: od 36,5 kg.
Dla ludzi, którzy traktują psa jak towarzysza, rozumieją niezależną naturę charta i nie oczekują od niego ślepego posłuszeństwa. Deerhound jest bardzo proludzki i lubi zadowalać swojego opiekuna, ale ma też delikatną psychikę. Znajoma hodowczyni chartów powiedziała mi kiedyś, że “chartowi się nie rozkazuje - charta się prosi”. Zatem jeśli planujesz intensywnie szkolić swojego psa, wybierz inną rasę.
Udany duet z deerhoundem stworzą ci, którzy lubią spacery na łonie przyrody. Deerhound kocha swobodne spacery w terenie, kiedy to może sam decydować, czy ma ochotę na spokojną eksplorację, czy krótki sprint. Zanim więc kupisz szkockiego, zastanów się, czy będziesz w stanie zapewnić mu codzienne spacery luzem w bezpiecznym, otwartym terenie. Nie łudź się, że zaspokoisz potrzeby spacerowe deerhounda, biegając z nim przypiętym do pasa biegacza czy do roweru. Długi, monotonny bieg go nudzi, a poza tym nie będziesz w stanie dostosować swojej prędkości do jego realnych możliwości.
Choć deerhound budzi respekt swoim wyglądem, nie oczekuj, że będzie dobrym stróżem. On kocha spokój i nie będzie Cię alarmował szczekaniem, gdy obcy pojawią się w Twoim domu. Co więcej, przyjaźnie ich powita, ewentualnie pozostanie wobec nich neutralny. Jeśli więc szukasz psa do stróżowania czy obrony, deerhound Cię rozczaruje.
A jeśli w rodzinie są dzieci? Wówczas zastanów się, czy jesteś w stanie zorganizować psu spokojną, bezpieczną przestrzeń, którą Twoje dzieci uszanują. Deerhound większość czasu w domu przesypia. Ważne, by nikt mu nie zakłócał wypoczynku. Weź też pod uwagę fakt, że pies o tak dużych gabarytach może niechcąco przewrócić dziecko. I na sam koniec pamiętaj: deerhound nie jest kucykiem! Nie pozwalaj więc dzieciom, by na nim siadały czy próbowały jeździć - mogą zrobić Twojemu psu poważną krzywdę.
